Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Translated to:	کسی نیافت 2

2 Poems contain none gained

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:8.1-8.1

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:8.1

German Translation

[1] اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح
صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

[2] سواد زلف سیاه تو جاعل الظلمات
بیاض روی چو ماه تو فالق الاصباح

[3] ز چین زلف کمندت کسی نیافت خلاص
از آن کمانچه ابرو و تیر چشم نجاح

[4] ز دیده‌ام شده یک چشمه در کنار روان
که آشنا نکند در میان آن ملاح

[5] لب چو آب حیات تو هست قوت جان
وجود خاکی ما را از اوست ذکر رواح

[6] بداد لعل لبت بوسه‌ای به صد زاری
گرفت کام دلم ز او به صد هزار الحاح

[7] دعای جان تو ورد زبان مشتاقان
همیشه تا که بود متصل مسا و صباح

[8] صلاح و توبه و تقوی ز ما مجو حافظ
ز رند و عاشق و مجنون کسی نیافت صلاح

[1] If ,in thy religious order ,the shedding of the blood of the lover is lawful to us it is lawful
Our rectitude is all that which is thy rectitude .

[2] The black hue of thy hair is the explanation of the Bringer forth of darkness .
The white hue of thy face ,the manifestation of the Splitter of the morning .

[3] Escape from the grasp of thy tress - noose ,none gained
Nor freedom from the little bow of thy eye - brow ,and from the arrow of thy eye .

[4] From thy eye into the bosom ,went flowing a raging stream ,
In the midst whereof ,the sailor swimmeth not .

[5] Thy lip ,like the water of life ,is the power of the soul
From him ,our dusty existence is the taste of wine .

[6] With a hundred stratagems ,the ruby of thy lip gave me no kiss
With a hundred thousand solicitations ,my heart gained no desire from him .

[7] A prayer for thy soul be the morning - prayer of the tongue of Hafiz
Be ever continual till evening and morning

[8] O Zahid ever seek not from me rectitude ,or penitence ,or piety
From the profligate ,and the lover ,and the distraught ,none sought perseverance in good .

[9] What is the worthless cup Ever in recollection of thee ,we drink
Drinking ,we drink a cup so big .

[1] Bescheidenheit, und Scham, und ReueVerlange nicht von mir,Wer heischet gute Werke,Von Trunkenen und von Liebenden?

[2] Wenn du für Recht hältst zu vergießen,Das Blut des Liebenden,So halt' auch ich's für recht und billig,Gerade so wie es dir däucht.

[3] Wer deinen Locken Schwärze schenkte,Hat eingesetzt die Nacht;Den Tag hat aufgekläret,Wer deinem Antlitz Weiße gab.

[4] Noch Niemand ist den krausen LockenVon deinem Moschushaar,Noch Niemand dem GeschooßeDer Brauen, und des Aug's entflohn.

[5] Von meiner Augen Thränen fließtEin bittrer Quell zusammen,Kein Schiffer steuert durch die MitteVon diesem Fluthenmeer sein Schiff.

[6] Des Lebens Quell sind deine Lippen.Sie geben Geisteskraft,Deßwegen hat mein KörperDen geistigen Geschmack des Weins.

[8] Kein Kuß von deinen PurpurlippenWard mir durch tausend List.Es hat mit tausend BittenMein Herz nicht seinem Wunsch erreicht, Was ist das Glas, das sich auf deineGesundheit immer leeret?Wir Andern trinken immer,Und sind hierin den Gläsern gleich.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.79-10.79

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.79

German Translation

[1] هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در انکار بماند

[2] اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن
شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند

[3] صوفیان واستدند از گرو می همه رخت
دلق ما بود که در خانه خمار بماند

[4] محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد
قصه ماست که در هر سر بازار بماند

[5] هر می لعل کز آن دست بلورین ستدیم
آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند

[6] جز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفت
جاودان کس نشنیدیم که در کار بماند

[7] گشت بیمار که چون چشم تو گردد نرگس
شیوه تو نشدش حاصل و بیمار بماند

[8] از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند

[9] داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید
خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

[10] بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد
که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند

[11] به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی
شد که بازآید و جاوید گرفتار بماند

[1] Whoever became the confidant of his own heart ,in the sacred fold of the true Beloved remained
He ,who knew not this matter ,in ignorance* remained .

[3] Out from pawn for wine ,the Sufis holy travellers took their khirka :
Our darvish - habit ,it was that ,in the vintner's house ,remained .

[4] Passed intoxicated ,other khirka - wearers and passed the tale of them
Our tale is that which ,at the head of every market ,remained .

[5] Every red wine that ,from that crystal pure hand of the murshid I took ,
Became the water of regret and ,in my eye ,the jewel of rain tear remained .

[6] Save my heart ,that ,from eternity without beginning to eternity without end ,proceeded Thy lover ,
I have heard of none ,who ever in the work of being Thy lover remained .

[7] That ,like Thy eye ,it might become ,the narciss'us became sick with futile effort
Its Thy eye's habit was not gained by it and ,sick with futile effort it remained .

[8] More pleasant than the sound of love's speech ,naught I heard
'Twas a great token ,that ,in this revolving dome remained .

[9] A darvish garment ,I had ; and it concealed a hundred faults
For wine and the minstrel ,the khirka was pawned and the mystical cord of a hundred faults remained .

[10] At Thy beauty ,the picture - chooser became astonied in such a way
That in all places ,on gate and wall ,his tale of astonishment remained .

[11] One day ,to the spectacle - place of Thy tress ,Hafiz's heart
Went with the intention that after seeing Thy tress it would return but ,ever ,captive to Thy tress ,it - remained .

[1] Des Herzens eingeweihter Freund, In dem Harem der Freundinn bleibt, Und wer davon nicht Kunde hat, Gewiß ein Läugner bleibt.

[2] Wenn aus dem Schleier dieses Herz Hervorgetreten; schmähe nicht! Gott sey gebenedeit, daß es Mit Wahn umhüllt nicht bleibt.

[3] Die Frommen haben von dem Pfand Die Kutten wieder ausgelößt, Nur meine ist es, die bis jetzt Als Pfand beim Wirthe bleibt.

[4] Auch andre Frommen giengen schon, Betrunken wie wir sind, voraus, Indessen von uns ganz allein, Die Sage heute bleibt.

[5] Rubinenfarber Wein, den ich Aus dem Kristall des Freundes nahm, Ward mir zur bittern Schmerzensfluth, Die in dem Auge bleibt.

[6] Mein Herz, das schon von Ewigkeit, Durch alle Ewigkeiten liebt, Dies ausgenommen, ist kein Mensch, Der stets beschäftigt bleibt.

[7] Seht die Narziße schwach und krank, Aus Eifersucht des trunknen Augs, Da sie dasselbe nicht erreicht, Sie krank zurücke bleibt.

[9] Ich trage eine Kutte zwar, Die aber hundert Fehler deckt, Die Kutte ist schon lang versetzt, Nur noch der Gurt mir bleibt.

[10] Es wundert Sina's Schönheit sich, Durch deine Reize so verwirrt, Daß sie in jeglichem Gemach An Wänden hangen bleibt.

[11] Das Herz Hafisens wallte einst Den Pfad zu deinem dunkeln Haar, Es sann, demselben zu entflieh'n, Doch ewig es nun bleibt.